Συνέντευξη για το Youth Exchange – Race for Tolerance

Ένας Αγώνας για την Ανοχή – Tolerace

Η Πολυδρστική Ομάδα Τέχνης Fabrica Athens συνδιοργάνωσε με τον γερμανικό Οργανισμό «Mostar Friendensproject», το 7ο σε σειρά Πρόγραμμα Ανταλλαγής Νέων – Race for Tolerance. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα έλαβε μέρος στη Γερμανία, στη πόλη της Βρέμης την περίοδο 6 με 15 Αυγούστου 2018, υπό την στήριξη του «Erasmus+ Youth in Action». Οι χώρες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα ήταν η Ελλάδα, η Γερμανία, η Αλβανία, η Αρμενία, η Τουρκία, η Εσθονία, η Ουκρανία και η Μεγάλη Βρετανία. Η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τον Οργανισμό της Fabrica Athens και τον Μπάμπη Λουκόπουλο, ο οποίος ήταν υπεύθυνος των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, της θεατρικής εκπαίδευσης των συμμετεχόντων, καθώς και της δημιουργίας – σκηνοθετικής επιμέλειας μίας θεατρικής παρουσίασης – performance με θεματικό άξονα την «Ανοχή». Σκηνοθετήθηκε και πραγματοποιήθηκε, από τους ίδιους τους συμμετέχοντες του Youth Exchange, μία πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της Βρέμης, την οποία ακολούθησε μία ποιητική performance με τίτλο “Tolerace”.

Οι συμμετέχοντες της ελληνικής αποστολής, επιλέχθηκαν από τη Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Δήμου Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης» με την οποία συνεργάζεται ο θεατρικός Οργανισμός της Fabrica Athens. Οι φοιτητές της σχολής και νέοι καλλιτέχνες που παρακολούθησαν το ευρωπαϊκό project ήταν οι Γιάννης Τυροβολάς, Νίκος Χορταριάς, Αθανασία Παπαζήκου, Δήμητρα Μάζη, Ζωή Μπιτχαβά και Ευαγγελία Χριστάνα. Ύστερα από την εμπειρία τους στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής Νέων μαζευτήκανε στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα και μοιραστήκανε με την Ομάδα της Fabrica Athens την εμπειρία τους στο κόσμο της Ανοχής, του Θεάτρου και του Erasmus+.

Το πρόγραμμα αποτέλεσε για τους συμμετέχοντες της ελληνικής αποστολής ένα ξεχωριστό ταξίδι σε 7 ευρωπαϊκές χώρες ταυτόχρονα. Παρά τις διαφορετικότητες, ανακάλυψαν στη πορεία τα κοινά σημεία με τους υπόλοιπους πολιτισμούς, τα χαρακτηριστικά που τους ενώνουνε και βρήκανε τρόπους να επικοινωνούν και να συμβιώνουν αρμονικά στις εγκαταστάσεις του διοργανωτή οργανισμού, που τους φιλοξενούσαν. Πέρα από τις καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές δράσεις που παρακολουθούσαν, οι συμμετέχοντες ήταν υπεύθυνοι για τη διατήρηση και καθαριότητα των εγκαταστάσεων. Η ασχολία με το χώρο διαμονής τους συνέλαβε στη γνωριμία και στην άνθιση ενός αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των συμμετεχόντων, αλλά και του χώρου που τους φιλοξενούσε. Σημαντικά για την κατανόηση των διαφόρων πολιτισμών και κοινωνικων – πολιτικών – οικονομικών δομών των χωρών, αποτέλεσαν ο ελεύθερος χρόνος των συμμετεχόντων, αλλά και οι διεθνείς βραδιές που οργάνωσαν. Στις διεθνείς βραδιές η κάθε χώρα ήταν υπεύθυνη να παρουσιάσει μία από τις υπόλοιπες χώρες που συμμετείχανε, μαζεύοντας πληροφορίες από τους συμμετέχοντες της χώρας αυτής, αλλά και από προσωπική τους έρευνα.

Ρωτώντας τους Έλληνες συμμετέχοντες εάν λειτουργεί το θέατρο ως κοινωνικό εργαλείο και πώς, κατέθεσαν τα παρακάτω: Το θέατρο συνέβαλε στο μεγαλύτερο βαθμό για τη μεταξύ των συμμετεχόντων γνωριμία, κατανόηση και αποδοχή. Γνωρίζοντας των άλλων μέσα από την κίνηση και τη χειρονομία, δημιουργήθηκε μία πιο εις βάθος σχέση. Η σωματική δράση και η τριβή που απαιτεί η θεατρική διαδικασία, οδήγησε σε ένα προσωπικό σωματικό, αλλά κυρίως ψυχικό και πνευματικό άνοιγμα του κάθε συμμετέχοντα. Τεχνικές Σωματοποιημένου Θεάτρου δημιούργησαν ένα κλίμα εσωτερικής και ομαδικής συγκέντρωσης και έλαβαν το ρόλου του καταλύτη ώστε να υπάρξει ένα αδιάσπαστο δέσιμο μεταξύ των μελών της ομάδας. Επιπλέον, η διαδικασία της έκθεσης έδωσε την δυνατότητα στους συμμετέχοντες να «τσαλακωθούν» μέσα στο προστατευμένο περιβάλλον της ομάδας, με αποτέλεσμα να «μαλακώσουν» σαν άνθρωποι και να ανοίξει ο νους τους. Είδαν ανθρώπους μέσα από τις θεατρικές δραστηριότητες να αλλάζουν τρόπο σκέψης, αλλά και αντίληψης του κόσμου. Αν και οι θεωρητικές συνεδρίες περί Ανοχής ήταν σημαντικές, το θέατρο αποτέλεσε ένα πρακτικό, διασκεδαστικό, ουσιαστικό και σύντομο τρόπο να νιώσουν και να βιώσουν τη σημαίνει Ανοχή και πως μπορούνε να τη λύσουνε.