[Διεθνείς Συνεργασίες]: Συνάντηση Συντακτικής Επιτροπής του The Open Page
Η πρώτη συνάντηση για την 14η έκδοση του θεατρικού περιοδικού “The Open Page” πραγματοποιήθηκε στο Holstebro (Δανία) με την ομάδα της συντακτικής επιτροπής να συμπληρώνει η Τζοβάννα Μιχαλιάδη Σάρτι από τη Fabrica Athens.
Αθήνα, 24 Μαρτίου 2024
Από τις 25 Φεβρουαρίου έως τις 04 Μαρτίου 2024 βρεθήκαμε με τον Φάνη (Φάνης Κατέχος, Ιδρυτικό μέλος της Fabrica Athens) στην επαρχία του Holstebro στα δυτικά της Δανίας, εκεί όπου για δεκαετίες τώρα εδρεύει το περίφημο Odin Teatret. Μαζί μας ήταν και ο Νηρέας, ο 6 μηνών γιός μας, ο οποίος έκανε τη πρώτη του πτήση, και μάλιστα εκτός των συνόρων της χώρας.
Το ταξίδι μας αυτό έγινε με αφορμή τη συμμετοχή μου στη συντακτική επιτροπή του θεατρικού περιοδικού The Open Page για την 14η έκδοση που ετοιμάζεται με κεντρική θεματική της το τρίπτυχο “Theatre – Women – Memory”. Πέρα από τη τιμητική πρόσκληση να είμαι μέλος της συντακτικής ομάδας, έχω τη χαρά να συμμετέχω και με ένα άρθρο που φέρει τον τίτλο “The Body of Memory”. Καταλυτική στη δυνατότητα συμμετοχής μας στη συνάντηση αυτή ήταν η στήριξη της κινητικότητας από το πρόγραμμα Culture Moves Europe, το οποίο χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Φτάσαμε μετά τη δύση του ηλίου στο Holstebro. Το ταξίδι μέχρι την Κοπεγχάγη με το αεροπλάνο και από εκεί με το ενοικιαζόμενο αμάξι ήταν μακρύ και αρκετά κουραστικό. Ιδίως για το μικρό Νηρέα, ο οποίος επειδή ήθελε να τα μάθει όλα (δηλαδή ήθελε να τα βάλει όλα στο στόμα του), κοιμήθηκε ελάχιστα και αυτό με πολύ προσπάθεια και εφευρετικότητα από μεριάς μας.
Από τον κεντρικό δρόμο ήρθε να μας παραλάβει η Antonia (Antonia Cezara, στενή συνεργάτης του Transit Next Forum και ηθοποιός του Odin Teatret), η οποία μας οδήγησε προς το σπίτι του Eugenio Barba, όπου θα μας φιλοξενούσαν. Το σπίτι βρισκόταν μέσα στο δάσος (hundeskove, το δάσος των σκύλων) και βρισκόταν στο τέλος του χωματόδρομου. Στη σοφίτα φάνηκε ο Jacob (Jacob Nielsen, ηθοποιός του Odin Teatret) να σβήνει τα φώτα, ενώ στο ισόγειο παρέμεινε αναμμένος ένας χαμηλός, θερμός φωτισμός. Εκεί, μας περίμενε ο Eugenio, η Judy και η γάτα τους, με τη τραπεζαρία στρωμένη για το βραδινό γεύμα και το καλωσόρισμα.
Το πρωί που ακολούθησε, είχαμε χρόνο να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιό μας και την ευκαιρία να απολαύσουμε μια βόλτα στο δάσος και το πάρκο. Ήταν πολύ αναζωογονητικός ο χρόνος αυτός, ότι έπρεπε για να προσαρμοστούμε στο νέο περιβάλλον. Το απόγευμα ήταν το meeting του Odin Teatret και ήρθε στο σπίτι η Julia (Julia Varley, καλλιτεχνική διευθύντρια του Transit Next Forum). Το χαμόγελό της φωτεινό και πλατύ, η αγκαλιά της ορθάνοιχτη άμεσα στα πρώτα δευτερόλεπτα της συνάντησης μας στο διάδρομο. Ύστερα, μας προσκάλεσε να δειπνήσουμε μαζί στο σπίτι της Antonia και του Jacob στη σοφίτα, όπου είχαμε την ευκαιρία να πούμε τα νέα μας (μέχρι να ξυπνήσει ο Νηρέας στη μέση της βραδιάς, με αποτέλεσμα να κάνει το πρώτο του ξενύχτι).
Τις ημέρες που ακολούθησαν ήμασταν μέρος διαφόρων δραστηριοτήτων: μεταξύ άλλων, παρακολουθήσαμε τη παράσταση “The Thrilling Violonists” της Antonia και του Jacob σε σκηνοθεσία Eugenio Barba, συμμετείχαμε στη γενική συνάντηση του Transit Next Forum, επισκεφτήκαμε τη νέα στέγη του Odin Teatret στο παλιό νοσοκομείο του Holstebro και φυσικά συμμετείχαμε στις συναντήσεις της νέας έκδοσης του The Open Page.
Ήταν η πρώτη μου γνωριμία από κοντά με τις καλλιτέχνιδες που απαρτίζουν τη συντακτική ομάδα του περιοδικού από πάντα ή σχεδόν πάντα (πέρα από τη Julia): τη Geddy Aniksdal, τη Brigitte Cirla, τη Gilly Adams και τη Maggie Gale. Καινούργιες στην ομάδα ήμασταν εγώ, η Antonia και η Amaranta Osorio (η οποία μας συντρόφευσε διαδικτυακά, όπως και η Maggie). Ήταν πολύ καθησυχαστικό και τροφοδοτικό να βρίσκομαι στη συντροφιά αυτών των έμπειρων και ταλαντούχων γυναικών του θεάτρου. Ο θαυμασμός μου για αυτές διπλασιάστηκε από την απλότητα, την ακατάπαυστη εργατικότητα και χαλαρότητα τους. Όπως και από το γεγονός ότι δάμασαν κατευθείαν τον ζωηρότατο Νηρέα με τα καλοσυνάτα και τα παιχνιδιάρικα τεχνάσματά τους.
Οι συναντήσεις μας γίνανε στη κουζίνα του σπιτιού του Eugenio, στο σαλόνι της Julia και στη βιβλιοθήκη του Holstebro. Σε αυτές διαβάσαμε τα άρθρα που θα μπουν στο περιοδικό, συζητήσαμε πάνω σε αυτά και μοιραστήκαμε προτάσεις βελτίωσης τους. Φανταζόμουν πως θα ένιωθα αρκετά αμήχανα όταν θα ερχόταν η σειρά να μιλήσουν πάνω στο δικό μου άρθρο. Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, μουδιάζω ολόκληρη και δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω το τι συμβαίνει γύρω μου. Τελικά, στη πραγματικότητα όμως ένιωσα πολύ όμορφα όταν άκουσα την ανατροφοδότηση και τις συμβουλές τους. Από αυτές κράτησα τη λέξη “κήπος” σαν οδηγό για τη συνέχιση της εργασίας μου πάνω στο άρθρο.
Τις δραστηριότητες και τις συναντήσεις ακολουθούσαν σπιτικά βραδινά γεύματα με τους οικοδεσπότες μας, την ομάδα, αλλά και φίλους – συνεργάτες, όπως τη καλλιτέχνιδα Dorthe Kærgaard (μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Transit Next Forum). Οι κουβέντες και οι κινήσεις των σωμάτων κατά τη διάρκεια του φαγητού, γύρω από το τραπέζι, εκτός του πλαισίου της εργασίας, υπήρξαν πολύ εμπνευσμένες (ανθρώπινες) στιγμές. Η καθημερινότητά – κουλτούρα μου στερείται τέτοιων στιγμών και κάπως έτσι έθεσα ένα νέο στόχο: μοίρασμα περισσότερων γευμάτων με φίλους καθημερινά στη νέα τραπεζαρία του νέου μας σπιτιού!
Στο σύντομο χρονικό διάστημα της μιας εβδομάδας που διήρκησε η εμπειρία μας αυτή, εκείνο που μου έδωσε πολύ χαρά είναι οι γέφυρες που χτίσαμε. Γέφυρες μεταξύ γενεών, βαθμού εμπειρίας, φύλων, πολιτισμών, οι οποίες δεν είναι αυτονόητες ότι πάντα δημιουργούνται. Παρόλα αυτά, ο κοινός μας σκοπός και η ισχυρή διάθεση για συνεχόμενη, δια βίου, άτυπη μάθηση σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο αποτέλεσαν το πρόσφορο έδαφος για μια εποικοδομητική, σεβαστική και συντροφική συνεργασία.
Ταξιδεύω πίσω με το νου μου στις ημέρες που περάσαμε στη δανική κωμόπολη και αναπολώ τη δροσιά, τα σύννεφα και τις φωτεινές “σπηλιές” των εκλεκτών μας φίλων – συνεργατών. Ανυπομονώ για την επόμενη συνάντηση με τη Julia, τη Geddy, τη Brigitte, τη Gilly, τη Maggie, την Antonia και την Amaranta για το The Open Page και ανυπομονώ για τα καινούργια όνειρα που συν-δημιουργήσαμε.
* Το έργο αυτό δημιουργήθηκε με την οικονομική βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν ότι αντικατοπτρίζουν την επίσημη γνώμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
